Nieuwsbericht

In het tijdschrift Vlinders van november 1995 staat een interview met de frater, toen hij nog in het Fraterhuis in Borculo woonde. Daar was hij intensief bezig met de vlindertuin daar. Dat was een schitterend grasland met veel inheemse planten en hier en daar wat bomen en struiken waar toen wel 24 soorten dagvlinders werden gezien, waaronder de bruine vuurvlinder. Hij deed niets liever dan mensen rondleiden en vertellen over alle mooie natuur die ze daar konden tegenkomen. En aan het eind van de rondleiding ging deze veldprediker, zoals hij door zijn medebewoners werd genoemd, altijd even langs bij zijn ‘popgroep’. Hij had een kweekkooitje waar hij oranjetipjes kweekte en het overgrote deel van het jaar waren die als poppen aanwezig. Het oranjetipje was een favoriete vlinder van Frater Willibrordus en daarover vertelde hij honderduit.

Vanaf het vlinderjaar 1989, toen het vlinderherstelproject ‘Vlinders tussen Berkel en Oude IJssel’ werd uitgevoerd was hij betrokken bij De Vlinderstichting en sloeg hij bijna geen landelijke Vlinderdag over. Toen hij uit Borculo naar Arnhem verhuisde kwam hij, al flink op leeftijd, met de fiets naar ons kantoor in Wageningen voor een praatje en om folders op te halen. Hoewel hij de laatste jaren meer kwakkelde met zijn gezondheid en ook niet meer zo heel mobiel was ging hij toch regelmatig naar buiten en deed daarvan bijna wekelijks verslag op de fenolijn van het radioprogramma Vroege Vogels. Tot enkele weken voor zijn dood was hij daar op de vroege zondagochtend te horen. We zullen hem missen.