Nieuwsbericht

Meer dan 350 wetenschappers namen van 7-10 september 2021 deel aan de 12e Europese conferentie over ecologisch herstel, online gehouden en georganiseerd door de Universiteit van Alicante (Spanje) en Society for Ecological Restoration (SER Europe). SER Europe volgt het proces waarin de Europese Commissie werkt aan een nieuwe natuurherstelwet, met juridisch bindende doelstellingen, als onderdeel van de Biodiversiteitsstrategie voor 2030 en de Europese Green Deal.

Ambitieuze wet natuurherstel

Met dit raamwerk kan Europa het goede voorbeeld geven aan de wereld en bijdragen aan het succes van het VN-decennium voor herstel van ecosystemen en de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. Wetenschappelijk bewijs ondersteunt de noodzaak om een ​​ambitieuze wet te ontwikkelen en te handhaven die de biodiversiteit herstelt en aanzienlijk bijdraagt ​​aan het verminderen van klimaatverandering en aanpassing aan de gevolgen ervan, terwijl het aanbod van ecosysteemdiensten en het welzijn van mensen in stand wordt gehouden.

De Verklaring verzamelde tot dusver steun van 1329 individuele wetenschappers en experts uit 32 Europese landen. Belangrijk is ook dat de Verklaring de steun heeft van vijf Europese en 30 (netwerk)organisaties, uit 12 landen. Uit Nederland werd de verklaring ondertekend door het Kennisnetwerk OBN en door diverse wetenschappers en buiten Nederland door vooraanstaande organisaties zoals ALTER-Net (netwerk van onderzoeksinstituten op het gebied van biodiversiteit uit 19 Europese landen), de European Ecological Federation (groepering van 19 nationale netwerken van ecologen), Eurosite (Europees netwerk voor natuurbehoud en herstel), de European Federation of Soil en Water Bioengineering en nationale aangesloten organisaties bij SER Europe uit Frankrijk, Duitsland, Nederland, Portugal en Spanje. Ook de invloedrijke British Ecological Society is een van de ondertekenaars.

In de verklaring komen onder andere de volgende punten aan de orde:

• Een innovatief 'wettelijk principe voor ecologisch herstel' moet helpen om het hoogst mogelijke herstel van natuurlijke en semi-natuurlijke ecosystemen te bereiken en greenwashing te voorkomen. Daarentegen kan herstel in stedelijke, intensieve landbouw- en bosgebieden alleen gericht zijn op sanerings- en herstelacties (bijv. minder gebruik van pesticiden, meer groene landschapselementen, meer dood hout, minder bemesting en ontwatering, meer ecologisch beheer van parken en tuinen) zonder noodzakelijkerwijs streven naar volledige ecologische integriteit.
• De nieuwe wet moet de bestaande wettelijke verplichtingen zoals de Vogel- en Habitatrichtlijn, de Kaderrichtlijn Water en de Kaderrichtlijn Mariene Strategie aanvullen door duidelijke deadlines toe te voegen, ambitieuze gebiedsdoelen in en buiten de beschermde gebieden te definiëren en de versnippering tegengaan.

• Alle wetlands en zoetwaterecosystemen, bossen, permanente (semi-natuurlijke) graslanden en ondiepe mariene gebieden verdienen hoge prioriteit voor herstel vanwege hun cruciale rol bij de adaptatie aan klimaatverandering.
• Nationale herstelstrategieën moeten wetenschappelijk onderbouwd zijn en rekening houden met zowel de huidige als de historische verspreiding van habitats, de staat van instandhouding, de belangrijkste soorten en een algehele vermindering van de drukfactoren.
• Wetenschappelijk goed onderbouwde monitoring en rapportage van herstelsucces moet verplicht zijn.
• Ten slotte moet restauratie worden erkend als een investering, niet als een kostenpost, en is lange termijn-financiering noodzakelijk. Tegelijkertijd moet schade aan de natuur door klimaat- en ander beleid worden voorkomen en moeten nadelige subsidies worden afgeschaft.