Nieuwsbericht

Hoewel de sleedoornpage een verborgen leven leidt is het niet zo moeilijk om de soort in kaart te brengen. De hele winter zijn namelijk de witte eitjes van deze zeldzame soort aanwezig en als je wat ervaring hebt zijn ze prima te vinden.

Al jarenlang gaan vlinderliefhebbers in de winter op pad om eitjes van sleedoornpage te vinden. Dat doen ze door de belangrijkste waardplant sleedoorn goed af te zoeken. De eitjes zijn niet groot, zo’n anderhalve millimeter, maar ze zijn door hun kleur, vorm en de plek waar ze worden afgezet wel te vinden. Het is een wit, iets afgeplat bolletje met wat reliëf en meestal zitten ze in de oksel van een takje of van een doorn.

De sleedoornpage vliegt in augustus en september en dan worden door de vrouwtjes de eitjes op de struik afgezet. De eitjes blijven daar de hele winter zitten en de rupsjes komen pas uit als, na de witte bloei in het vroege voorjaar, in april het jonge groene blad van sleedoorn tevoorschijn komt. Ze eten een aantal maanden van dat blad en verpoppen eind juni – begin juli in de strooisellaag onder de struik.

Sleedoorn staat overal in Nederland, maar de sleedoornpage is een zeldzame soort die maar weinig voorkomt. Hij lijkt vooral gebonden te zijn aan overgangssituaties tussen zand en klei of veen. Zo is hij aanwezig aan de noord- en zuidkant van Utrechtse heuvelrug en het Veluwemassief, in de overgang van Veluwe naar de IJssel en ook in het Noorden aan de rand van de zandgebieden. Waarom hij het daar wel en elders niet goed doet is nog een raadsel. Wel wordt er incidenteel een waarneming ver buiten het normale verspreidingsgebied gedaan, maar dit zijn of zwervers of dieren die zijn meegekomen met plantmateriaal enzo. Ook deze winter wordt er volop geteld en voor meer informatie en voor de data dat er gezocht gaat worden kunt u terecht op deze website. U kunt ook zelf op zoek gaan op sleedoorn bij u in de buurt, maar bedenk wel dat de vindkans buiten die zojuist genoemde overgangen, klein is.